Φόβοι, φοβίες, εμμονές

Η έννοια του φόβου είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη ύπαρξη. Όλοι μας έχουμε «κάτι» το οποίο φοβόμαστε και σαν συναίσθημα είναι πολύ κοινό, όμως ο φόβος μας μπορεί να έχει πάρα πάνω από μια διαστάσεις και να αφορά κατάσταση, αντικείμενο ή χώρο. Και ενώ θα μπορούσαμε απλά να πούμε ότι ο φόβος δεν είναι τίποτα πάρα πάνω από την ενστικτώδη αντίδρασή μας σε μια πραγματική απειλή, παρατηρούμε ότι ο άνθρωπος μπορεί να αισθανθεί το ίδιο συναίσθημα τόσο σε ρεαλιστικό όσο και σε πιο θεωρητικό επίπεδο. Για παράδειγμα, η αίσθηση ότι μπορεί να εγκαταλειφτεί από το σύντροφό του, ή ότι θα χάσει τη δουλειά του και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις που ο κίνδυνος ή η απειλή είναι περισσότερο συναισθηματική, αντικατοπτρίζουν το φόβο για την άγνωστη κατάσταση. Έτσι, εγείρονται συναισθήματα αμφισβήτησης για την ικανότητά μας να αντεπεξέλθουμε ή να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα, και για να ορίσουμε αυτή τη συναισθηματική διαδρομή θα λέγαμε ότι μιλάμε για τον φόβο απώλειας ψυχικού ελέγχου.
Είναι πολλές φορές που οι άνθρωποι μέσα από την ανάγκη της παρερμηνείας της ύπαρξής μας, ζούμε σαν να μην υπάρχει τέλος, ή σαν να είμαστε αθάνατοι. Έτσι λοιπόν, κάποιες φορές όταν ερχόμαστε σε επαφή με την ευαλωτότητά και τη θνητότητα μας, είναι σαν να μας καθρεφτίζεται η αδυναμία μας να κυριαρχήσουμε στις δυνάμεις του σύμπαντος και έτσι ξυπνά μέσα μας μια εκλογικευμένη ανάγκη τουλάχιστον να δαμάσουμε, να συγκρατήσουμε και να ελέγξουμε ότι περισσότερο μπορούμε, τους φίλους, τη δουλειά μας, τα συναισθήματά μας ακόμα και τις σκέψεις μας πιστεύοντας ότι αυτή είναι η μαγική συνταγή για μια ζωή χωρίς φόβο. Όλη αυτή η ψυχική λειτουργία, είναι απολύτως κατανοητή αν και φαίνεται ότι μας εγκλωβίζει σε άπειρες φοβικές συμπεριφορές οι οποίες μας απομακρύνουν από το να απολαμβάνουμε τη ζωή μας.
Οι φοβίες από την άλλη πλευρά ξεκινούν από αυτό το «υπαρξιακό άγχος» έχοντας ως κύριο χαρακτηριστικό την απουσία ρεαλιστικού φοβικού αντικειμένου.

Update cookies preferences