αγόρια και κορίτσια, παρότι σύμφωνα με το DSM-IV σε στατιστικό δείγμα η διαταραχή φαίνεται να είναι πιο κοινή στα κορίτσια απ ότι στα αγόρια. Θα πρέπει επίσης να επισημανθεί πως η διάγνωση είναι πολύ υψηλή σε παιδιά που ζουν σε γειτονιές επικίνδυνες και που έχουν πραγματικούς λόγους να φοβούνται να αφήσουν το σπίτι τους ή να αποχωριστούν αυτή την ασφάλεια.
Αισιοδοξία όμως φέρνουν οι μετρήσεις που δείχνουν τα ποσοστά ύφεσης της διαταραχής να είναι αρκετά υψηλά. Ωστόσο υπάρχουν περίοδοι που η κατάσταση μπορεί να παρουσιάσει έξαρση. Αρκετές είναι και οι φορές που η διάρκεια της κατάστασης είναι ιδιαίτερα μεγάλη είτε μπορεί να αποτελεί προπομπό για κρίση πανικού με αγοραφοβία. Άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας που υποφέρουν από άγχος αποχωρισμού συχνά παρουσιάζουν δυσκολία στο να μετακομίσουν από κάποιο μέρος, ή να παντρευτούν ή και να δεσμευθούν σοβαρά με έναν άνθρωπο γιατί στο αντίποδα αυτής της κατάστασης υπάρχει πάντα ο φόβος του αποχωρισμού από τα παιδιά ή το σύντροφο.
Οι αιτίες της διαταραχής αποχωρισμού δεν είναι ακόμη γνωστές παρ ότι κάποιοι παράγοντες έχουν αναγνωρισθεί ως βασικοί για την πυροδότηση της. Παιδιά που φαίνεται να επηρεάζονται από τη διαταραχή είναι παιδιά που προέρχονται από οικογένειες που έχουν ισχυρούς δεσμούς. Η διαταραχή μπορεί να δημιουργηθεί μετά από κάποιο σοβαρό στρεσογόνο γεγονός όπως ο θάνατος ή κάποια σοβαρή ασθένεια μέσα στην οικογένεια. Τραυματικές εμπειρίες όπως η σωματική ή η σεξουαλική κακοποίηση μπορεί επίσης να σηματοδοτήσει την αρχή της διαταραχής. Χωρίς βέβαια να μπορούμε να καθορίσουμε με ακρίβεια τους γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες εμπλοκής, η διαταραχή ωστόσο φαίνεται να στηρίζεται στο οικογενές σύστημα.
- 1
- 2