Καθώς οι άνθρωποι που υποφέρουν από κατάθλιψη χάνουν την ικανότητα τους να χαίρονται και να αντλούν ικανοποίηση σταδιακά απομακρύνονται από τις κοινωνικές τους επαφές τους φίλους τους τα χόμπι ή οποία δραστηριότητα τους ευχαριστεί δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο πόνου και μοναξιάς που διατηρεί και επιτείνει την κατάθλιψη. Τα κίνητρα τους για οποιαδήποτε μορφή δημιουργικότητας όπως τα μαθήματα οι σπουδές η εργασία αλλά και η ανατροφή των παιδιών. Οι δραστηριότητες αυτές μετατρέπονται σε πνιγερές απαιτήσεις και συνήθως ακούμε την έκφραση ότι τα απλά καθημερινά πράγματα τα αντιμετωπίζουν σα βουνό. Η αναβλητικότητα εξαπλώνεται σε διάφορα θέματα με κύριο αποδέκτη πολλές φορές και την προσωπική υγιεινή. Δυσκολεύονται όχι μόνο να προσέξουν το εαυτό τους και την εξωτερική τους εμφάνιση αλλά και σιγά, σιγά παραιτούνται από οτιδήποτε απαιτεί τη φροντίδα τους ή τη μέριμνα τους .
Παρατηρητές αυτής της κατάστασης αλλά ταυτόχρονα και οι απόλυτοι κριτές, κατακλύζονται από τύψεις και ενοχές, βυθισμένοι στη ντροπή και στην αίσθηση ανημποριάς. Η αυτοεκτίμηση τους ελαχιστοποιείται σε αντίθεση με τη μεγιστοποίηση που υφίσταται κάθε πρόβλημα όπως το ότι μπορεί να μην έχουν πλύνει τα πιάτα. Μια τέτοια κατάσταση μπορεί να τους γεμίσει με αποδιοργανωτικό άγχος και σύγχυση για την εικόνα τους. Πολλές φορές μιλώντας μαζί τους καταλαβαίνω πως αυτό που μου περιγράφουν είναι μια έντονη αίσθηση ότι είναι αβοήθητοι τόσο από τον εαυτό τους όσο και από τους άλλους. Δεν υπάρχει δηλαδή καμία ελπίδα βελτίωσης της κατάστασής τους με αποτέλεσμα την απόγνωση και αυτό είναι που κάνει τη νόσο αυτή τόσο δύσκολη, η πίστη του ανθρώπου πως δεν υπάρχει πια για αυτόν διέξοδος.
Αυτή η παράλυση της βούλησης που λειτουργεί σαν φαύλος κύκλος δυσχεραίνει κατά πολύ την ικανότητά τους να ανταποκριθούν σε απλές απαιτήσεις της ζωής τροφοδοτώντας τους με κούραση και αδυναμία. Πολλές φορές θα ακούσουμε να παραπονούνται για σωματικούς πόνους αλλά και διάφορα οργανικά προβλήματα
