Από την άλλη ο φθόνος αφορά στη σκέψη τους ότι είναι ελλιπείς άρα φθονούν οποιονδήποτε υποτίθεται ότι έχει αυτά που δεν έχουν εκείνοι ή που έχει πλεονεκτήματα που θα αντιστάθμιζαν αυτά που τους λείπουν. Έτσι οδηγούνται σε συμπεριφορές επίθεσης και επίκρισης εναντίων άλλων που διαθέτουν ψυχικά χαρίσματα και υλικά αγαθά.
Μια αμυντική θέση στην οποία παγιδεύονται τα άτομα με ναρκισσιστικά κίνητρα είναι η τελειοθηρία, η οποία οδηγεί συχνά σε ματαίωση. Δημιουργώντας υπερμεγέθη ιδανικά για να αντισταθμίσουν τις ατέλειες και τα αισθήματα περιφρόνησης του ίδιου του εαυτού, η τελειότητα φαντάζει σαν τη μοναδική αρετή αναπλήρωσης αυτού του κενού. Όμως η διεκδίκηση της τελειότητας είναι εκ των πραγμάτων χαμένο παιχνίδι…
Μια από τις πιο βασικές δυσκολίες με άτομα αυτής της δομής προσωπικότητας είναι να κατανοήσουν πως είναι να δέχεσαι ένα άλλο πρόσωπο χωρίς κριτική και χωρίς διάθεση εκμετάλλευσης, να αγαπάς χωρίς να εξιδανικεύεις και να εκφράζεις γνήσια συναισθήματα χωρίς να ντρέπεσαι. Και μιλώντας για το κόστος απέναντι στους άλλους, θα πρέπει να πούμε ότι το πιο θλιβερό κόστος είναι για τους ίδιους και δεν είναι άλλη από την υπανάπτυκτη ικανότητα τους για αγάπη.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Οι έρευνες μας έχουν οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι τα ναρκισσιστικά άτομα μπορεί να ήταν πάρα πολλοί σημαντικοί για τους γονείς τους ή άλλους τροφούς, όχι για αυτό που πραγματικά ήταν αλλά για το είδος της λειτουργίας που εκπλήρωναν. Το συγκεχυμένο μήνυμα της οικογένειας ότι κάποιος αξίζει μόνο για το ρόλο που διαδραματίζει και όχι για αυτό που πραγματικά είναι δημιουργεί έναν ψευδή εαυτό γιατί σε διαφορετική περίπτωση αυτό που θα δεχτεί είναι η απόρριψη και η ταπείνωση. Η απόκτηση ενός προσωπείου είναι η μόνη και ικανή συνθήκη του να είναι κάποιος αποδεκτός.
Η συνεχής κριτική και αξιολόγηση από την πλευρά της οικογένειας αποτελεί μια ακόμη αιτία για την ανάπτυξη τέτοιας προσωπικότητας ενώ στον αντίποδα βρίσκεται μια ατμόσφαιρα συνεχούς επαίνου και επευφημίας που οδηγεί στο ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα.
