Η διαδικασία του χωρισμού δεν ήταν ποτέ μια εύκολη κατάσταση για κανέναν. Παρατηρείται βεβαίως μια ευρεία γκάμα αντιδράσεων στα άτομα που βιώνουν έναν χωρισμό. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να δούμε ανθρώπους να γίνονται ιδιαιτέρως επιθετικοί, να έχουν έντονα ξεσπάσματα, συναισθήματα θυμού και μίσους προς τον πρώην σύντροφο αλλά και γενικευμένα προς την κοινωνία και τις αξίες της. Πολύ συχνά το άτομο περνά από μια φάση αναθεώρησης της κοσμοθεωρίας του προσπαθώντας να ανακτήσει και να αναπληρώσει το κενό που δημιουργείται μέσω της απώλειας.
Εφόσον λοιπόν αντιληφθούμε το χωρισμό ως ένα είδος απώλειας, δηλαδή το τέλος μιας οικείας κατάστασης και το πέρασμα σε κάτι άγνωστο που νομοτελειακά προκαλεί φόβο και άγχος, τότε η πιο συνηθισμένη ψυχική διαδρομή είναι το πένθος. Μέσα από ένα πλήθος αρνητικών συναισθημάτων και αποπροσανατολισμού για το στόχο της ζωής και της χαράς, το άτομο περνά λίγο έως πολύ από τα πέντε στάδια του πένθους, βιώνοντας το χωρισμό ως έναν μικρό θάνατο.
Τα στάδια αυτά είναι: Άρνηση. Κατά την περίοδο αυτή οι αμυντικοί μηχανισμοί του ατόμου λειτουργούν προστατευτικά προς την μείωση του άγχους, δίνοντας τον χρόνο να αναγνωριστεί ως μια καινούργια κατάσταση. Η άρνηση, ότι δηλαδή αυτό δεν έχει συμβεί σε μένα ή ότι πιθανόν να υπάρχει τρόπος να αντιστραφούν τα δεδομένα, κυριαρχεί στην ψυχή.
Όταν πια συνειδητοποιηθεί η απώλεια έρχεται το δεύτερο στάδιο που είναι ο θυμός. Εκεί το άτομο αναζητά κάποιον να φταίει. Είτε το σύντροφο είτε