Τόσο τα παιδιά όσο και οι έφηβοι μπορεί σε κάποια στιγμή της ζωής τους να βιώσουν μια εμπειρία με έντονο άγχος που ενδεχομένως να τα επηρεάσει τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά. Οι αντιδράσεις τους ωστόσο είναι σύντομες και ξεπερνούν το γεγονός χωρίς να παρουσιάζουν περαιτέρω προβλήματα. Όταν όμως αυτή η εμπειρία είναι καταστροφική μπορεί να αναπτύξουν δυσλειτουργικότητα στη συμπεριφορά γνωστή ως διαταραχή μετατραυματικού στρες. Το αγχογόνο ή τραυματικό γεγονός εμπεριέχει καταστάσεις στις οποίες έχει επέλθει απειλή ή και σοβαρή βλάβη τόσο για τη σωματική όσο και για την ψυχική ακεραιότητα του παιδιού.
Τέτοιες περιπτώσεις είναι να γίνουν τα ίδια θύματα ή μάρτυρες σωματικής ή σεξουαλικής βίας, να εμπλακούν σε τροχαία ατυχήματα, να παραβρίσκονται σε φυσικές καταστροφές (πλημμύρες, σεισμοί) ή να διαγνωστούν με κάποια ασθένεια που απειλεί τη ζωή τους. Η πιθανότητα για ένα παιδί να αναπτύξει ΔΜΣ εξαρτάται από τη σοβαρότητα του τραύματος, εάν η εμπειρία είναι επαναλαμβανόμενη, την εγγύτητα του παιδιού στο τραύμα και τη σχέση του με το θύτη.
Στη συνέχεια το παιδί μπορεί να παρουσιάσει συμπεριφορές επιθετικές και να είναι ιδιαίτερα μπερδεμένο. Επίσης παρουσιάζεται έντονος φόβος, θυμός, θλίψη, τρόμος και άρνηση. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να υπάρξει συναισθηματική αποκοπή ώστε να νεκρωθεί η να μπλοκαριστεί ο πόνος ή το τραύμα, η λεγόμενη ψυχοδιάσπαση.
Παιδιά που αντιμετωπίζουν διαταραχή μετατραυματικού στρες αποφεύγουν καταστάσεις και μέρη τα οποία θυμίζουν την τραυματική εμπειρία. Επίσης μπορεί να εμφανίσουν συναισθηματική ανευθυνότητα, κατάθλιψη, απόσυρση και αποκοπή από τα συναισθήματά τους.
Τα παιδιά μπορεί να αναβιώνουν την εμπειρία μέσω συχνών αναμνήσεων του γεγονότος, ή παίζοντας κάποιο παιχνίδι απεικονίζοντας πάνω στα παιχνίδια τους
- 1
- 2