επίβλεψη της συμπεριφοράς του παιδιού.
Τόσο η θεραπεία όσο και η παρέμβαση πρέπει να βασίζονται στην ακριβή διάγνωση. Στην πραγματικότητα κάθε πρόβλημα συμπεριφοράς, ακαδημαϊκών ικανοτήτων ή μάθησης μπορεί να βελτιωθεί από ένα πολύ προσεγμένο πρόγραμμα. Το πρόγραμμα αυτό μπορεί αλλά μπορεί και όχι, να περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή. Η άμεση επίδραση των φαρμάκων αποτελεί μια αρκετά ελκυστική βραχυπρόθεσμη λύση στα προβλήματα συμπεριφοράς που συνδέονται με το σύνδρομο. Αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει περαιτέρω τον ψυχολόγο που θα έχει να δουλέψει πια με ένα πιο ήρεμο και συνεργάσιμο παιδί. Παρόλα αυτά, τα προγράμματα θα πρέπει να αγγίζουν επιπρόσθετα θέματα διαχείρισης συμπεριφοράς όπως και προβλημάτων που ενδεχομένως να επιστρέψουν όταν η φαρμακευτική αγωγή αποσυρθεί.
Η χορήγηση φαρμάκων με άλλα λόγια δε θα πρέπει να θεωρείται γενικά σαν μια μέθοδος αντιμετώπισης η οποία είναι επαρκής από μόνη της. Ακόμα και παιδιά που υποφέρουν από το σύνδρομο σε σοβαρό βαθμό θα πρέπει να έχουν πρόσβαση σε τέτοιου είδους προγράμματα που αποσκοπούν σε μακροχρόνια αποτελέσματα. Η στενή συνεργασία και συμβουλευτική των ατόμων που ασχολούνται με παιδιά με ελλειμματική προσοχή και υπερκινητικότητα είναι απαραίτητη για την εγγύηση τόσο της φαρμακευτικής όσο και της ψυχολογικής παρέμβασης και ταυτόχρονα συντονισμένες με σκοπό τη μεγιστοποίηση του κέρδους υγείας σε κάθε παιδί.
Η καταλληλότερη θεραπεία.
Όσο το ενδιαφέρον μεγαλώνει σχετικά με τη αυξημένη τάση συνταγογράφησης φαρμάκων σε παιδιά και εφήβους που παρουσιάζουν σημάδια ΣΕΠΥ, η Αυστραλιανή Ψυχολογική κοινότητα (APS) προειδοποιεί τόσο τους γιατρούς όσο και τους γονείς να σκεφτούν καλύτερα και περισσότερο τα οφέλη της