πολλοί ασθενείς δεν παίρνουν και την κατάλληλη βοήθεια, παρά αφού περάσουν πολλά χρόνια από την έναρξη της διαταραχής. Μέχρι τότε μπορεί να έχουν προσαρμόσει τη ζωή τους έτσι ώστε να είναι συμβατή με την αρρώστια τους πληρώνοντας όμως το τίμημα της χαμηλής ποιότητας ζωής(Tortora-Pato M & Zohar J, 2001).
Τι προκαλεί την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή;
Τι μπορεί όμως να προκαλέσει την Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και την Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή της προσωπικότητας? Ο Πέτρος Σκαπινάκης, Λέκτορας Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων, στο άρθρο του για την Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή υποστηρίζει ότι η βασική αιτία της διαταραχής είναι βιολογικής φύσης, αποδυναμώνοντας τη μέχρι τώρα άποψη ότι οι ψυχολογικοί παράγοντες δρουν καταλυτικά στη δημιουργία μιας τέτοιας διαταραχής. Στο βιβλίο των Kaplan και Santock «Εγχειρίδιο Κλινικής Ψυχιατρικής» επισημαίνεται η σημαντικότητα των γονιδιακών μας προδιαγραφών για μια τέτοια νόσο, ωστόσο φαίνεται να αποτελεί μία από τις απόψεις που προσεγγιστικά ερμηνεύουν την παθογένεια.
Μελέτες σε διδύμους έχουν δείξει μεγαλύτερη ΙΨΔ στους μονοζυγώτες από ότι στους διζυγώτες, ενώ παράλληλα έρευνες σε οικογένειες ότι η συχνότητα της ΙΨΔ είναι μεγαλύτερη στους βιολογικούς συγγενείς πρώτου βαθμού ατόμων με ΙΨΔ ή ατόμων με Διαταραχή Tourette, απ’ ότι στο γενικό πληθυσμό (Μάνος,1997). Το κυριότερο στοιχείο όμως που αποδεικνύει άμεσα τη συμμετοχή των νευροβιολογικών παραγόντων στην αιτιολόγηση της ΙΨΔ είναι το γεγονός ότι οι ασθενείς εμφανίζουν πολύ καλή ανταπόκριση σε μια ειδική κατηγορία φαρμάκων, που επιδρούν στην ουσία σεροτονίνη που υπάρχει σε αφθονία στον εγκέφαλο και αποτελεί έναν από τους βασικούς νευροδιαβιβαστές του. Η σεροτονίνη θεωρείται ότι διαμεσολαβεί συμπεριφορές χαρακτηριζόμενες από παρορμητικότητα, αυτοκτονικότητα, επιθετικότητα και ψυχαναγκαστικά καταναγκαστικά συμπτώματα (Μάνος, 2000).